شهناز شهرجردی

چکیده پیشزمینه و هدف: یکی از روشهای انتخابی بیهوشی در عمل سزارین، بی حسی نخاعی است. کمردرد، دومین عارضه شایع بعد از سردرد، متعاقب بی حسی نخاعی در سزارین میباشد. هدف از این مطالعه تأثیر تمرینات پیلاتس بر شدت درد و ناتوانی زنان مبتلا به کمر درد متعاقب بی حسی نخاعی در سزارین میباشد. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است، 40 زن با میانگین سن 75/4± 4/29 سال مبتلا به کمردرد متعاقب بی حسی نخاعی بعد از سزارین در آن شرکت کردهاند. افراد شرکت کننده بهطور تصادفی در دو گروه تمرینات پیلاتس (مدت 8 هفته، 3 بار در هفته، هر جلسه 60-45 دقیقه) و کنترل (هیچگونه فعالیت منظم ورزشی نداشتند) قرار گرفتند. میزان درد و ناتوانی به ترتیب با استفاده از پرسشنامههای درد کیوبک و اسوستری قبل و بعد از مداخله انجام شده است. تحلیل آماری دادهها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک آزمون t وابسته و آزمون t مستقل در سطح اطمینان 95 درصد (05/0≤ p( انجام شد. یافتهها: گروههای پژوهش از نظر سن، توده بدنی، پاریتی، سن بارداری و وزن نوزاد موقع تولد تفاوت آماری معنیداری با هم نداشتند. میانگین میزان درد به ترتیب در پیش و پسآزمون از 13/56 به 8/39) 013/0= p (و ناتوانی از 27/40 به 13/26) 018/0= p (در گروه تمرینات پیلاتس نسبت به گروه کنترل، درد از .است داده نشان را) p>0/05) 49/6 به 48/7 از ناتوانی و 53/23 به 54/07 بحث و نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که هشت هفته تمرینات پیلاتس میتواند سبب کاهش درد و بهبود ناتوانی در زنان مبتلا به کمر درد متعاقب بیحسی نخاعی بعد از سزارین شود. پیشنهاد میشود که ماماها در جلسات مشاوره قبل از زایمان بر اهمیت کمردرد تاکید و ورزش درمانی را توصیه کنند. کلمات کلیدی: پیلاتس، کمردرد، ناتوانی، بیحسی نخاعی، سزارین