چکیده سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر برسی تاثیر زانوی پرانتزی برشدت درد وآمادگی کارکردی مردان میانسال مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی می باشد. اعظم کریمیان(1393) بررسی تاثیر ناهنجاری های اسکلتی تنه و اندام تحتانی بر شدت کمردرد مزمن در زنان میانسال شهرستان شیروان را مورد مطالعه قرار دادند. روش کار: تعداد 20 نفر از بین افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی مراجعه کننده به کلینیک های درمانی شهر خرم آباد که دارای ناهنجاری زانوی پرانتزی نیز بودند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل ، هر گروه به تعداد 10 نفر قرار گرفتند. قبل از ارائه تمرینات، شدت درد بیماران با استفاده از پرسشنامه سنجش درد کمر کیوبک و آمادگی کارکردی آنها با استفاده از پرسشنامه ناتوانی اوسوستری اندازه گیری شد. سپس یک پروتکل تمرینی مبنی بر اصلاح زانوی پرانتزی نمونه ها به آنها داده شد. تمرینات به مدت 8 هفته ، هر هفته 4 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه به مرحله اجرا در آمد و در پایان مجددا شدت درد و آمادگی کارکردی آنها اندازه گیری شده و نتایج پیش آزمون و پس آزمون مورد مقایسه و سنجش قرار گرفت . یافته ها : یافته های تحقیق حاکی از آن است که هم میزان درد و هم ناتوانی گروه تجربی پس از اعمال برنامه منتخب اصلاحی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است (p<0.05) . در حالی که این دو متغیر در پیش آزموم و پس آزمون گروه کنترل تفاوت چندانی را نشان نداد(p>0.05). نتیجه گیری : با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که ناهنجاری زانوی پرانتزی برشدت درد وآمادگی کارکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی تاثیرگذار است وتمرینات اصلاحی ناهنجاری مذکور تاثیر بسزایی در کاهش درد و شاخص ناتوانی آنها داشته است.
