افزایش جمعیت سالمندان موجب شده به موضوع عدم استقلال افراد بالای 60سال توجه ویژه ای گردد. عدم استقلال سبب کاهش ظرفیت انجام فعالیت های روزانه، افزایش احتمال زمین خوردن و ترس از افتادن می گردد. کیفوز سینه ای مرکز جرم بدن را به جلو تغییر می دهد که این راستای قامت ضعیف موجب اختلال در تعادل شده و احتمال زمین خوردن را افزایش می دهد(1). زنان دارای هابپر کیفوزیس آهسته تر راه رفته و تعادل کافی ندارند که همه ی این عوامل باعث کاهش استقلال عملکردیدر آن ها می گردد(2). زمانی که به میزان ناتوانی، مرگ و هزینه های مربوط به افتادن می پردازیم، کاهش ثبات پوسچر و عدم استقلال عملکرد در بین سالمندان از اهمیت زیادی برخوردار می گردند. افتادن و شکستگی های ناشی از آن اصلی ترین عامل عدم تعادل پوسچری و مسئول 70% مرگ های تصادفی در افراد بالای 75 سال است(1). تمرینات اصلاحی با تمرکز روی آموزش پوسچر صحیح، تقویت راست کننده های ستون فقرات و عضلات مرکزی و کشش عضلات ناحیه کمربند شانه ای و لگنی، نیروهای قدامی روی بدنه مهره و دیسک بین مهره ای را کاهش داده و احتمالا مانع از پیشرفت کیفوز می گردند. به نظر می رسد این تمرینات بتوانند موجب بهبود استقلال عملکرد نیز در سالمندان گردند.
