یکی از مسائلی که از بدو نزول وحی و ایات الهی در جامعه ی اسلامی پدیدار گشت کتابت و قرائت صحیح آیات و قرآن کریم بود،در این میان عدّه ای،بعضی از آیات را طوری می خواندند یا حفظ می کردند که مفهوم و معنا و مراد آن تغییر می کرد،برای رفع این مشکل که بیشتر بعد از رحلت رسول اکرم اتفاق افتاد، قواعد و قوانین مدوّنی تحت عنوان علم نحو طراحی گشت که بر صحت ترویج قرآن در جهت فهم صحیح از آن نظارت داشته باشد در این نوشتارکه به روش تحلیلی،توصیفی نگاشته شده است به قسمتی از اهمیّت و جایگاه این کار بسیار عظیم در قالب تاثیر إعراب پرداخته شده است که فهم و استنباط صحیح از احکام الهی در جامعه،در راستای ترقّی و تعالی بشر جاری وساری باشد و از نظر به عمل کشیده شود و از کج فهمی هایی که منشاء اختلاف و تفرقه در فرق مسلمین است جلوگیری شود و قرآن که عمده عامل وحدت در بین امت اسلامی است مستمسک تفرقه و تشتت نشود؛با توجه به اهمیّت پدیده إعراب در برداشتهای مختلف از متن مقدسقرآن کریم، میزان توجّه فقهاء به بعضی از اختلافات حاصل از این برداشتهای متفاوت،بررسی شده است؛که اگر بدون تعصب فکری و علمی به آنها نگاه شودقسمت عمده ای از تلاطمات عقیدتی حل خواهد گشت؛از جمله مطالبی که مورد بحث واقع شده مسائلی همچون،وضو،حج، تجارت، روزه مسافر،می باشد که با نگاه به همه جوانب و اقوال نحویین و مفسرین، در مصادیق مطرح شده از آیات الاحکام، یعنی طهارت، نماز، روزه،حج، تجارت،اختلاف مُسلّم و محرز است،که در اعمال مشهود می باشد،در بعضی از مصادیق مثل سرقت و شهادات،صِرف اختلاف در تعابیر می باشد که در اعمال عبادی و عقیدتی هیچگونه تاثیری ندارد،بررسی إعراب نزد دانشمندان مختص به حرکات و سکنات کلمه است که اگر رعایت نشود، کلام ملحون و مغلوط است.
