پژوهش حاضر، نقد و بررسی آراء و اندیشه های عبدالله الغذامی براساس کتاب ارزشمند «الخطئیه والتکفیر» وی است. غذامی در این کتاب طرح نقدی خود را به عنوان جایگزین نقد ادبی که مأموریتش محدود به جستجوی زیبایی های متون است ارائه می دهد این پژوهش بر آن است تا مضمون این کتاب را مورد بررسی قرار داده و تلاش های این عرصه را کاربردی نماید. نوشتار حاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی در پی نقد و بررسی نظریه های نقدی غذامی است. نتیجه بررسی حاکی از آن است که غذامی در ارائه آراء و اندیشه های نقدی- زبان شناسی همچون (ساختارگرایی، نشانه شناسی، ساختارشکنی) بیشتر به آراء پژوهشگران غربی متمایل است و از مفهوم شعر نزد یاکوبسن و تودوروف و رولان بارت و دریدا بهره های فراوان برده است اما این امر به معنی غفلت وی از اندیشه های بزرگانی چون جاحظ در «البیان والتبیین»، جرجانی در «اسرار البلاغه» و حازم قرطاجنی در «النظم والآراء» نیست. امید است پژوهش هایی از این دست افق های تازه ای را در برابر آیندگان بگشاید.
