تصویر ادبی یکی از ابزارهای بیانی قرآن است که با تصویر حسی و خیالی به بیان معنای ذهنی، حالت درونی، رخدادها، الگوهای انسانی و طبیعت بشری می پردازد، تصویرهای قرآن تصویرهایی ایستا و جامد نیستند بلکه تصویرهایی متحرک و پویا می باشند، به معنای ذهنی حرکت و پویایی می بخشد، حالت درونی را چون یک تابلوی نقاشی ترسیم می کند، یک نمونه ی انسانی را چنان به نمایش در می آورد که انگار زنده است و مخاطب او را می بیند، قرآن رخدادها و داستانها را چنان بیان می کند که گویی خواننده یا شنونده یک تماشاگری است که به تماشای آن نشسته است و یک شنونده صرف نیست. این صحنه ها شخصیتهایی دارند و میان آنها گفتگو برقرار می-باشد و چون پرده های یک نمایش پی در پی هم می آیند و خواننده خیال می کند در حال دیدن منظره یا نمایشی است.
