عدالت از مفاهیم همپای مدنیت انسان است، از این رو در کلام اسلامی، از جمله علل و فلسفه‌های نبوت عامه به شمار آمده است. گره خوردن زندگی جمعی به «عدالت» ، از همان آغاز، فلاسفه و اندیشه‌وران را بر آن داشت تا برای سامان‌دهی مدنیت و حیات اجتماعی انسان، به مفهوم عدالت توجه ویژه کنند و تاروپود شبکه روابط اجتماعی را با ابریشم عدالت ببافند. در این پژوهش با شیوه‌ای تحلیلی و تفسیری به بررسی عدالت در آموزه های حضرت علی با شیوه مطالعه کتابخانه‌ای از منبع نهج البلاغه به عنوان مستحکم‌ترین منبع علوم و معارف دینی پرداخته شده است. در بررسی مفهوم عدالت در نهج البلاغه اینگونه یافت شده است که امام علی (ع) در شیوه حکومت خود و همه والیان تحت امر خود رعایت را از ضرورت‌های حکومت می داند و ابعاد گونان عدالت ( توزیعی، رویه‌ای و بین فردی) به کرات در نامه‌ها و خطبه‌های ایشان پرداخته شده است.
