اخیرا شیوع ویروس کرونا به سرعت توانسته است زیارت و تعاملات معنوی را در سطح وسیع و همه جانبه تحت تاثیر خود قرار دهد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر شیوع ویروس کرونا و بسته شدن حرم رضوی(ع) در نگرش مردم به مقوله زیارت و عمل به رفتن و یا نرفتن به زیارت می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری،مردم نمازگزار مساجد شهرستان زواره،تعیین حجم نمونه به روش خوشه ای و انتخاب(مسجد جامع بافت سنتی، مسجد پامنار و مسجد صاحب الزمان) و به علت عدم دسترسی محقق به جامعه نامحدود و شرایط اعمال پروتکل های بهداشتی، نمونه گیری به روش تصادفی در دسترس صورت گرفته است. برای اندازه گیری نگرش و عمل به زیارت از پرسشنامه استاندارد حسینی و همکاران (1395) و برای اندازگیری نگرش عمل رفتن و یا نرفتن به زیارت در دوران کرونا از پرسشنامه محقق ساخته با پایایی70/0= α مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار spss19 انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد کرونا و بسته شدن حرم رضوی بر نگرش مردم به زیارت و همچنین بر عملِ رفتن و یا نرفتن به زیارت بر مردم نمازگزار در مسجد تأثیرمثبت و معناداری دارد و فرضیه های تحقیق تایید می شود. با افزایش آمار مرگ و میر ناشی از شیوع ویروس کرونا تمایل مردم نمازگزار در مساجد شهر زواره به عمل رفتن به زیارت کاهش یافته است. با آنکه شیوع ویروس کرونا باعث بستن بقاع متبرکه و از جریان افتادن فعالیت های دینی و کمرنگ شدن تعاملات اجتماعی شده است اما این شرایط موجبات حفظ سلامت آحاد جامعه از انتقال این بیماری از طریق اسکان و سفر زائران در مسیر تا رسیدن به حرم رضوی است.
