برای اثرگذاری بهتر امر آموزش باید علاوه بر به کارگیری روش های مناسب برای تدریس و ادارۀ کلاس ها، نیازهای روانشناختی فراگیران از جمله نیاز به شادمانی را نیز در نظر گرفت. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش بارش مغزی با روش بارش مغزی همراه با مدل شادمانی فوردایس بر خلاقیت، علاقه به درس، یادگیری و یادداری زبان آموزان پسر نوجوان شهر اصفهان بود. روش این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش شناسی در زمره پژوهش های شبه تجربی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زبان آموزان پسر نوجوان زیر 18 سال بود. در این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس، یک آموزشگاه در شهر اصفهان انتخاب شد و سپس دو کلاس معادل (از نظر جنسیت، سن، تعداد و کتاب آموزشی) انتخاب شدند. هر دو کلاس تحت آموزش زبان انگلیسی با استفاده از روش تدریس بارش مغزی قرار گرفتند. یکی از کلاس ها علاوه بر این، مدل شادمانی فوردایس را هم آموزش دیدند. ابزار جمع آوری داده ها، پیش آزمون-پس آزمون یادگیری، آزمون یادداری (همان آزمون یادگیری با فاصله زمانی)، پرسشنامه خلاقیت عابدی و پرسشنامه علاقه به درس کلر و سوبیا بود. داده های جمع آوری شده با کمک نرم افزار spss و با استفاده از آمار توصیفی از جمله میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که روش تدریس بارش مغزی همراه با آموزش مدل شناختی رفتاری فوردایس می تواند منجر به افزایش بیشتری در میزان خلاقیت، علاقه به درس و یادگیری زبان آموزان نسبت به زمانی که تنها روش تدریس بارش مغزی به کار برده میشود، گردد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت با آموزش مدل شادمانی فوردایس در کلاس های درس زبان که از روش تدریس بارش مغزی استفاده می کنند می توان بر خلاقیت، علاقه به درس و یادگیری زبان آموزان تاثیر مثبت گذاشت.
