هدف و زمینه: آموزش و تدریس به روش مشارکتی فرصتی را در جهت رشد و پرورش مهارت های اجتماعی؛ افزایش اعتمادبه نفس؛ یادگیری کار کردن با دیگران به شکل گروهی؛ روحیه ی کمک به دیگران؛ افزایش علاقه به درس و فعال شدن دانش آموز ضمن یادگیری در کلاس فراهم می کند. لذا با توجه به ضرورت رشد و پرورش مهارت های اجتماعی؛ افزایش اعتمادبه نفس و علاقه به درس در فراگیران، پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر روش تدریس مشارکتی برافزایش اعتمادبه نفس و درونی شدن منبع کنترل دانش آموزان انجام شد. مواد و روش ها: روش مورداستفاده در پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی و طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه هفتم شهرستان فراهان در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از این میان 30 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. آموزش بارویش تدریس مشارکتی به شکل جیگساو به مدت 10 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه اعتمادبه نفس کوپر اسمیت و منبع کنترل استریکلند استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که تدریس به روش مشارکتی موجب افزایش اعتمادبه نفس شده که سطح معناداری 0001/0 برای آن به دست آمده است و همچنین موجب درونی شدن منبع کنترل دانش آموزان می شود؛ که سطح معناداری آن نیز در این تحقیق 0001/0 هست. لذا: روش تدریس مشارکتی برافزایش اعتمادبه نفس و درونی شدن منبع کنترل دانش آموزان تأثیر معنادار داشته است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه تدریس به روش مشارکتی به دلیل فعال کردن تمامی افراد در حین فرآیند یادگیری و همچنین محول کردن مسئولیت به تک تک آن ها برحسب توانایی موجب افزایش اعتمادبه نفس شده و همچنین دربی بالا رفتن اعتمادبه نفس، به نحوی موجب درونی شدن منبع کنترل دانش آموزان می شود لذا، به نظر می رسد جهت رشد اعتمادبه نفس و درونی شدن منبع کنترل دانش آموزان روش های تدریس مشارکتی می بایست بیشتر موردتوجه آموزگاران قرار گیرند.
