در این تحقیق کربن فعال گرانولی با ترکیب های مختلفی از چیتوسان و پلی وینیل الکل (با نسبت های وزنی 1:2، 1:1 و 2:1) پوشش دهی شد. جذب ناپیوسته ی متیلن بلو از آب و مطالعات ایزوترم و سینتیک جذب متیلن بلو بر روی کربن فعال ساده، کربن فعال اسیدی شده، و کربن فعال پوشش داده شده با کامپوزیت های پلیمری بررسی شد. به منظور آشنایی با خصوصیات جاذب ها، تست های میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون سرخ، بازده سنتزی و نسبت تورم انجام گرفت. مدل های سینتیکی شبه درجه اول، شبه درجه دوم، و نفوذ درون ذره ای برای برازش داده های سینتیکی به کار رفتند که مدل شبه درجه اول بهترین همپوشانی را داشت. هر دو ایزوترم لانگمویر و فریوندلیچ به خوبی داده های تعادلی را هم پوشانی کردند. جاذب کربن فعال/چیتوسان بیشترین ظرفیت جذب را داشت (468 mg/g) که mg/g 33 بیشتر از مقدار به دست آمده برای کربن فعال ساده است. نتایج نشان می دهد که جاذب های کربن فعال/چیتوسان/پلی وینیل الکل بر خلاف اینکه بازدهی سنتز پایینی داشتند اما سرعت جذب و نسبت تورم بالایی از خود نشان دادند. همچنین سختی جاذب های کامپوزیت پلیمری بهتر از سایر جاذب ها بود که دلیل آن شبکه اتصالات عرضی ایجاد شده توسط چیتوسان و پلی وینیل الکل می باشد. به طور کلی می توان گفت که چیتوسان نقش پررنگی را در بالا بردن ظرفیت جذب ایفا می کند و پلی وینیل الکل نیز سبب افزایش سرعت جذب شده است.
