رحیم مرادی

هدف پژوهش حاضر، غنی‌سازی محیط یادگیری مبتنی بر فناوری‌های سیار و بررسی تأثیر آن بر یادگیری و درگیری ‌تحصیلی دانش‌آموزان دورۀ دوم متوسطه در درس شیمی بود. روش‌ پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش-آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ دانش‌آموزان پایۀ دهم دورۀ دوم متوسطه منطقۀ 4 شهر تهران در سال تحصیلی 402-1401 تشکیل ‌دادند که از میان آنها با روش نمونه گیری در دسترس، 80 نفر انتخاب و به طور تصادفی در ﮔﺮوه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 6 جلسۀ 45 دقیقه‌ای (هفته‌ای 1 جلسه) براساس محیط یادگیری مبتنی بر فناوری‌های سیار درس شیمی را آموزش دیدند. گروه کنترل نیز به شیوۀ متداول کلاسی آموزش دیدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ استاندارد درگیری تحصیلی ریو (2013) و آزمون محقق‌ساختۀ درس شیمی استفاده شد. داده‌ها از طریق آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند‌ متغیری تجزیه‌و‌تحلیل شدند. یافته ها نشان‌دهندۀ آن بود که محیط یادگیری مبتنی بر فناوری‌های سیار در درس شیمی در افزایش یادگیری و درگیری تحصیلی دانش‌آموزان اثربخش بوده است؛ بنابراین با توجه به این یافته نتیجه گرفته می‌شود که چنانچه از فناوری در برنامۀ درسی شیمی به‌صورت هدفمند و هوشمندانه استفاده شود، نقش مهمی در افزایش یادگیری و درگیری تحصیلی دانش‌آموزان دارد؛ درنتیجه پیشنهاد می‌شود، از رویکردهای مبتنی بر فناوری به‌عنوان روشی فعال و نوین آموزشی در برنامۀ درسی مدارس استفاده شود.