تروریسم کشاورزی به‌مثابه نوعی از جرائم تروریستی زیستی بوده که اولین اثر تروریسم کشاورزی ایجاد اختلال در بخش کشاورزی شامل کشتار دام‌ها، آلودگی پوشش گیاهی و اختلال در عرضه منابع طبیعی است. چنین اقدام‌هایی با وارد کردن عمدی یک بیماری حیوانی یا گیاهی و با هدف ایجاد رعب و وحشت، خسارت اقتصادی و از بین بردن ثبات و پایداری کشور هدف، به‌مثابه تروریسم کشاورزی قابل طرح است که البته تاکنون از سوی دولت‌ها یا از طریق سازمان‌های تروریستی مستقل و تابع دولت‌های خاص ارتکاب پیدا کرده است. با توجه به آثار وخامت‌بار ناشی از تروریسم کشاورزی، پرسشی که مطرح این است که اتخاذ تدابیر و سیاست‌های کنشی و واکنشی در تقابل و کاهش آسیب‌های احتمالی و پیشگیری از آن‌ها تا چه میزان اثرگذار خواهد بود؟ این در حالی است که تاکنون دولت‌ها از طریق سازمان ملل متحد در تدوین و تصویب یک سند بین‌المللی جامع در قبال این‌گونه جرائم تروریستی توفیقی نداشته‌اند؛ هرچند که جرم‌انگاری بین‌المللیِ تروریسم کشاورزی با توجه به ضدبشری بودن آن با توسیع صلاحیت دیوان مطابق مؤلفه‌های مقرر در مواد 5، 6 و 7 اساسنامه، می‌تواند تا حدودی از توسعه آن‌ها ممانعت به عمل آورد. البته ضرورت کاربرد و استفاده از پلیس روستایی در مقابله و پیشگیری از اقدام‌های تروریستی علیه محصولات کشاورزی امری انکارناپذیر است.
