زمینه و هدف: استرداد مجرمان تروریستی یکی از اقدام‌ها و راهبردهای اساسی برای مقابله و پی‌جویی جرائم تروریستی است. این تحقیق با هدف تبیین و سنجش رویکردهای دیپلماسی انتظامی به‌عنوان مهم‌ترین راهبرد در استرداد مجرمان تروریستی در پرتو موازین حقوقی و بین‌المللی صورت گرفته است. روش: روش تحقیق توصیفی– تحلیلی و با رویکرد کیفی و اسنادی انجام‌شده است. در بخش اسنادی با بهره‌گیری از منابع پژوهشی اقدام به جمع‌آوری اطلاعات گردید و در بخش کیفی نیز طی مصاحبه‌ای به‌صورت هدفمند با نُه نفر از خبرگان پلیس امنیت عمومی و استادان دانشگاهی راجع به رویکردهای دیپلماسی انتظامی در استرداد مجرمان تروریستی نظرهای خبرگی آنان از طریق فن دلفی شده است. یافته ها و نتایج: دستاوردهای پژوهش و نتایج مصاحبه دلفی حاکی از این امر است که از نظر خبرگان، رویکردهای اساسی دیپلماسی انتظامی بر «تبادل آموزش، دانش و تجربیات پلیسی»، «گفتمان و مذاکرات انتظامی»، «همکاری‌های اطلاعاتی– امنیتی، جنایی و تبادل ظرفیت‌های قابلیت‌ساز انتظامی کشورهای عضو اینترپل» و «ارتقای همکاری‌های چندجانبه بین‌المللی در زمینه مقابله با جرائم سازمان‌یافته و فراملی به‌ویژه استرداد مجرمان تروریستی» استوار است. نظام بین‌المللی در مواجهه با محیط بین‌الملل و بازیگران و کنشگران فراملی، منطقه‌ای و بین‌المللی علاوه بر بهره‌گیری از ظرفیت‌های حقوق بین‌الملل و کنوانسیون‌های بین‌المللی جرائم تروریستی از سازوکارهای راهبردی و پلیسی تحت عنوان دیپلماسی انتظامی برای استرداد مجرمان به داخل کشور و پی‌جویی پلیسی و قضایی بهره جسته و با به‌کارگیری این دیپلماسی، آثار سازنده و دستاوردهای مطلوبی متوجه وزارت امور خارجه کشور شده است.
