زمینه و هدف؛ با توجه به تحولات بسیار شگرف در عرصه جهانی، متأسفانه جرایم جهانی در حال بسط و گسترش می باشد که یکی از دهشتناک ترین آن پدیده «تروریسم هسته ای» است. آنچه در این زمینه اهمیت دارد چگونگی مواجهه با این پدیده در سطوح گوناگون ملی و بین المللی است که در سه بُعد تقنین، اجرا و قضا قابل ملاحظه است؛ اما در ابعاد مزبور تاکنون توفیقی در نیل به سرکوب مؤثر آن دست نیافته و احتمال بروز خطرهای گسترده ای وجود دارد. یافته ها؛ دسترسی بازیگران بین المللی و مؤکداً تروریست ها به فناوری های نوین در حوزه هسته ای به دلیل عدم وجود مدیریت کنترل و نظارت دقیق و مستمر، متأسفانه چالش ها و تهدیدهایی را برای صلح و امنیت طی ادوار گذشته و حتی آینده جامعه بین المللی ایجاد کرده است. این در حالی است که در چنین شرایطی هیچ دولتی توانایی مقابله با چالش ها و تهدیدهای ناشی از ارتکاب جرایم سازمان یافته و سهولت دسترسی و استعمال سلاح های کشتار جمعی و به ویژه سلاح های هسته ای در ارتکاب جرایم تروریستی هسته ای بدون همکاری بین المللی با سایر دولت ها و سازمان های بین المللی همچون سازمان ملل متحد را ندارد؛ چرا که به طور اساسی این گونه تهدیدها به گونه ای فراملی ارتکاب می یابند و سازوکار مقابله با آن ضرورت اتخاذ تدابیری در چارچوب سیاست ها و راهبردهای ملی و بین المللی را بیش از پیش آشکار می سازد. نتیجه گیری؛ امروزه سازوکار اصلی برای پیشگیری از یک فاجعه هسته ای، اتخاذ و اجرای راهبردهای پیشگیرانه و سرکوب گرانه در تحصیل هرگونه وسایل هسته ای یا مواد شکافت پذیر توسط گروه های جنایی برای ساخت یک سلاح هسته ای بومی زیرزمینی است؛ هرچند برای مقابله حداکثری با جرایم تروریستی هسته ای باید ضمن مواجهه با آن و انسداد تأمین مالی تروریست ها، اقدامات مؤثری از سوی دولت ها از طریق اجماع جهانی در نیل به شفافیت عملکرد هسته ای و پذیرش پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی صورت پذیرد.
