زمینه و هدف: گسترش سلاح های هسته ای به ویژه برای ارتکاب جرائم تروریستی تهدیدی جدی برای صلح و امنیت بین المللی است. ابزارهای حقوقی و سیاسی بی شماری از ابتدای عصر هسته ای برای مهار این تهدید ایجاد شده است. سلاح های هسته ای مطابق روند موازین حقوق بین الملل مؤید حفاظت از سلامت انسان، حقوق بشر، محیط زیست و صلح است که موجودیت آنها موجبات نقض حقوق نسل های آینده را در جهان فراهم می کند. روش: این پژوهش در چارچوب هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی- تحلیلی است که با رویکرد اسنادی و کتابخانه ای، فرایندهای مدیریت شناسایی و جرم انگاری بهره گیری از سلاح های هسته ای در ارتکاب جرائم تروریستی را مورد مداقه و سنجش قرار می دهد. یافته ها و نتایج: شناسایی و مدیریت فرایند مقابله با بهره گیری از سلاح های هسته ای در ارتکاب جرائم تروریستی می تواند به عنوان راهبردی مهم و اساسی در فرایند جهانی شدن سلاح هسته ای اطلاق شود؛ هرچند که دولت های دارنده این گونه سلاح ها به شدت در این زمینه مخالف هستند؛ بنابراین در فرایند مدیریت شناسایی و جرم انگاری باید اذعان شود، سلاح های هسته ای در چارچوب دیوانی نظیر دیوان کیفری بین المللی به جهت دارا بودن صلاحیت جهانی جرائم بین المللی قرار گیرد تا ضمن امکان تعقیب سازندگان این گونه سلاح ها، بهره گیری آنها را در جرائم تروریستی مورد تهاجم قرار گیرد. از این رو، با اصلاح و بازنگری اساسنامه رُم و درج بهره گیری سلاح های هسته ای در ارتکاب جرائم بین المللی و به ویژه جرائم تروریستی، می توان به چنین پدیده ای مقابله مؤثری را صورت داد؛ هرچند که فرایند مدیریت شناسایی و جرم انگاری در این عرصه، مستلزم توافق جدیدی میان دولت ها و سازمان های بین المللی است.
