نادر شوندی

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی نیمرخ فیزیولوژیک و آنتروپومتریک والیبالیست های نخبه و بزرگسال بر اساس پست بازی آن ها بود. روش پژوهش: 36 بازیکن تیم ملی والیبال ایران با میانگین سن 5/4±5/24 سال در مطالعه شرکت کردند. بازیکنان بر اساس پست بازی به 5 گروه پاسور (7 نفر)، لیبرو (6 نفر)، دفاع کننده وسط (8 نفر)، دریافت کننده قدرتی (9 نفر) و پشت خط زن (6 نفر) تقسیم شدند. سپس متغیر های فیزیولوژیک شامل توان هوازی (آزمون شاتل ران)، توان بی هوازی (آزمون ارگوجامپ 15 ثانیه)، انعطاف پذیری (آزمون انعطاف تنه به جلو)، سرعت (آزمون 40 یارد)، چابکی (آزمون 9×4 متر) و توان انفجاری (آزمون پرش عمودی) و متغیرهای آنتروپومتریک شامل وزن، قد و درصد چربی (پنج نقطه ای) شرکت کنندگان اندازه گیری شد. همچنین ویژگی های سوماتوتیپ آن ها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: لیبروها کوتاه تر و لاغرتر از سایر بازیکنان بودند (05/0P<)، آن ها همچنین دارای چابکی بیشتری بودند (05/0P<). دریافت کننده های قدرتی و دفاع کننده های وسط به ترتیب مزومورف و اکتومورف تر از سایر پست ها بودند (05/0P<). پاسور ها و لیبروها عملکرد پرش عمودی ضعیف تری نسبت به سایر بازیکنان داشتند (05/0P<). همچنین، پاسور ها و لیبروها از انعطاف پذیری بیشتری نسبت به سایر بازیکنان برخوردار بودند (05/0P<). در مورد سایر متغیرهای فیزیولوژیک و آنتروپومتریک تفاوت معنی داری بین پست ها وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان دهنده تفاوت های فیزیولوژیک و آنتروپومتریکی بین بازیکنان پست های مختلف والیبال می باشد که این تفاوت ها با بارکارهای مختلف آن ها همخوانی دارد. از جنبه عملی، پیشنهاد می شود که متخصصان ورزشی و مربیان در طراحی برنامه های تمرین ویژه هر پست و استعدادیابی بازیکنان باید ویژگی های فیزیولوژیک و آنتروپومتریک آنان را در نظر بگیرند.