جنس بید دارای طیف وسیعی از گونه های درختی و درختچه ای است که عمدتا″در نیمکره شمالی گسترش دارند. بسته به خصوصیات و ویژگی های رشد آن ها برای کاربردهای زینتی، دارویی و ایجاد اکوسیستم های پایدار زیست محیطی کاربرد دارند. انواع بید را فیلترهای زنده برای زدودن انواع آلودگی های محیطی معرفی کرده اند. همچنین بیدها به-واسطه رشد سریع، عملکرد خوب در اراضی پست، منبع ارزشمند سلولزی، تولید زیست توده زیاد، جلوگیری از فرسایش خاک و ارزش زینتی در منظر مورد توجه خاصی قرار گرفته اند. ریشه زایی با استفاده از قلمه های ساقه یک گام اساسی در تکثیر رویشی است. تکثیر غیرجنسی منجر به تولیدگیاهانی با ویژگی هایی شبیه پایه مادری می شود که از نظر به نژادی و تجاری دارای اهمیت فراوانی است. قلمه های بید قرمز (Salix purpurea) مانند دیگر گونه های بید برای تکثیر به آسانی ریشه نمی دهند. از این رو پژوهش پیش رو با هدف بررسی تکثیر قلمه بید قرمز با استفاده از هورمون اسید ایندول بوتیریک به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و پنج نمونه در هر تکرار انجام شد. فاکتورها شامل سه نوع طول قلمه (10، 20 و 30 سانتی متر) و کاربرد هورمون های ریشه زایی اسید ایندول بوتیریک در سه سطح (0، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر) بود. 45 روز پس از کاشت قلمه ها در بستر پرلیت تعدادی از صفات مرتبط با ریشه زایی قلمه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که قلمه های 30 سانتی متری دارای بیشترین تعداد جوانه های فعال شده، کل برگ-های تشکیل شده، وزن تر و وزن خشک شاخه بودند. در حالی که صفات طول بلند ترین شاخه تشکیل شده، طول برگ های تشکیل شده، وزن تر و وزن خشک ریشه ها و عرض برگ های تشکیل شده تفاوت معنی داری بین قلمه های 20 و30 سانتی متری وحود نداشت. استفاده از هورمون اسید ایندول بوتیریک باعث افزایش صفات طول برگ، کل برگ های تشکیل شده، تعداد برگ بلند ترین شاخه، طول شاخه شد. با این حال استفاده از غلظت بالاتر هورمون اسید ایندول بوتیریک (1000 میلی گرم در لیتر) باعث کاهش این صفات گردید. به طور کلی روش تکثیر بید قرمز با کاربرد 500 میلی گرم در لیتر اسید ایندول بوتیریک روی قلمه های ساقه 20 سانتی متری که برای اولین بار به اجرا در آمده است برای ازدیاد این درختچه پیشنهاد می-گردد.
