»ارغوان« شعری درخشان با مضمونی اجتماعی، سرودۀ هوشنگ ابتهاج از چهرههای مشههور شهعر معا هر نها نیمهانی اسه عواطف غالب بر انن شعر غم و اندوه و حسرت اس که فقدان آزادی بر دل شاعرِ دربند مستولی گردانده اسه ، امها اندنشه آرمانگرانان او در انتظار دمیدن بحی برای پرواز و رهانی اس انن پژوهش با رونکردی فرمالیسهتی و بها روشهی یحلیلهی سعی در بررسی شعر ارغوان در سه ساح زبانی، موسیقانی و زنبانیشناختی دارد بررسیهای ورتگرفته در انن پهژوهش نشان میدهد دالنل موفقیّ ، جذابیّ و ماندگاری انن شعر در هماهنگی میان کاربرد زبان عاطفی و پراحساس، وزنِ متناسهب با محتوا و اعتدال در بهکارگیری فنون بالغ بهونژه استفادۀ هنرمندانه از زبان استعاری اس انن عوامل، شهعر ارغهوان را در یرازوی نقد ناقدان وزنن کرده اس ابتهاج با بهکهارگیری شهگردهانی در ههر نه از انهن سهبون ،زبهانی، آوانهی و ادبهی ، یوانستهاس به گونهای موفق عاطفه و احساس خود را به مخاطب انتقال دهد
