محمد پرستش

مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر 12 تمرین همزمان بر فاکتورهای آمادگی جسمانی وابسته به سلامت مردان بالای 50 سال بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 35 مرد با میانگین وزن 6/7±2/83 کیلوگرم و شاخص توده بدن 8/4±3/28 کیلوگرم بـر مترمربع تشکیل دادند کـه بطورتصادفی به دو گروه کنترل (15نفر) و گروه تمرین همزمان (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین همزمان، برنامه تمرین همزمان را به مدت 12 هفتـه اجرا نمودنـد. فاکتورهای آمادگی جسمانی وابسته به سلامت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز کواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند (05/0>P). یافته ها: تمرین همزمان در گروه تمرینی موجب افزایش معنادار امتیاز قدرت عضلانی (در گروههای عضلانی، چهارسر، همیسترینگ، دوقلو، سینه، سرشانه، دوسربازویی، سه سر بازویی و عضله پشتی بزرگ) نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد(05/0>P). تمرین همزمان در گروه تمرینی موجب افزایش معنادار امتیاز استقامت عضلانی (در گروههای عضلانی، چهارسر، همیسترینگ، دوقلو، سینه، سرشانه، دوسربازویی، سه سر بازویی و عضله پشتی بزرگ) نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد(05/0>P). تمرین همزمان نیز موجب افزایش معنادار استقامت قلبی- تنفسی (VO2max) ) نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (02/0P=). نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر می رسد که تمرین همزمان موجب بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی وابسته به سلامت در مردان بالای 50 سال می شود.