محمد پرستش

چکیده مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی بر شاخص توده بدن، درصد چربی و نسبت محیط کمر به لگن مردان مردان بالای 50 سال بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 40 مرد با میانگین وزن 6/5±2/85 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3/3±4/29 کیلوگرم بـر مترمربع تشکیل دادند کـه بطورتصادفی به دو گروه کنترل (20نفر) و گروه تمرین مقاومتی (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی، برنامه تمرین مقاومتی (در گروههای عضلانی، چهارسر، همیسترینگ، دوقلو، سینه، سرشانه، دوسربازویی، سه سر بازویی و عضله پشتی بزرگ) را به مدت 8 هفتـه اجرا نمودنـد. شاخص توده بدن (BMI)، درصد چربی (%BF) و نسبت محیط کمر به لگن (WHR) قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از t مستقل تحلیل شدند (05/0>P). یافته ها: تمرین مقاومتی در گروه تمرینی موجب افزایش معنادار درصد توده عضلانی نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد(02/0P=). تمرین مقاومتی در گروه تمرینی موجب کاهش درصد چربی (%BF)نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (01/0P=). تمرین مقاومتی نیز موجب کاهش نسبت محیط کمر به لگن (WHR) نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (01/0P=). تمرین مقاومتی موجب تغییر معناداری شاخص توده بدن (BMI) نسبت به گروه کنترل بی تمرین نشد (06/0P=). نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر می رسد که تمرین مقاومتی موجب شاخص های ترکیب بدنی در مردان بالای 50 سال می شود. کلیدواژه ها: