محمد پرستش

چکیده زمینه و هدف: دیابت از طریق اختلال در هورمون های جنسی می تواند موجب اختلالات نعوظ در مردان دیابتی نوع 2 شود، از طرفی تمرین مقاومتی بوسیله کاهش عوارض دیابت موجب بهبود این اختلال می شود. هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی دی هیدرو اپی آندروسترون، استرادیول و اختلالات نعوظی در مردان دیابتی نوع 2 بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 24 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین وزن 3/5±1/77 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3/3±13/26 کیلوگرم بـر مترمربـع تـشکیل دادند کـه بطورتصادفی به دو گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی و دیابتی کنترل تقسیم شدند. گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی 8 هفتـه تمـرین مقاومتی اجرا نمودنـد. سـطوح سرمی دی هیدرو اپی آندروسترون، استرادیول، اختلالات نعوظی و دیگر متغیرهای وابسته 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنـالیز کواریـانس (ANCOVA) تحلیل شد (05/0=P). یافته ها: تمرین مقاومتی در گروه دیابتی تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (010/0P=). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار سـطوح سرمی استرادیول (040/0P=) و افزایش معنادار سـطوح سرمی دی هیدرو اپی آندروسترون (030/0P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی همچنین موجب افزایش عملکرد نعوضی در حیطه های عملکرد نعوظی (019/0P=)، رضایت زناشویی (012/0P=) و مجموع امتیازات (002/0P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر می رسد که تمرین مقاومتی با کاهش سطح سرمی استرادیول و افزایش سطح سرمی دی هیدرو اپی آندروسترون موجب بهبود عملکرد نعوظی در بیماران دیابتی نوع 2 دارد.