محمد پرستش

چکیده زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر 10 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی آنزیم های کبدی، رزیستین و کمرین موش‎های صحرایی دیابتی نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 48 ±200 به چهار گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تمرین مقاومتی و سالم تمرین مقاومتی) بطور تصادفی تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 10 هفته تمرینات مقاومتی منظم را به وسیله نردبان انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی رزیستین، کمرین، انسولین و آنزیم های کبدی جمع آوری شد. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی توکی و تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد IR.Arakmu.rec.1394.329در کمیته پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسیده است. یافته ها: القاء دیابتی موجب افزایش معنا‎دار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی آنزیم های کبدی، رزیستین و کمرین در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد (05/0p<). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنا‎دار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی آنزیم های کبدی، رزیستین و کمرین در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (05/0p<). نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین مقاومتی از طریق کاهش شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی کمرین و رزیستین موجب بهبود آنزیم های کبدی در موش‎های دیابتی نوع 2 می‎شود. واژگان کلیدی: ALT ، AST ، ALP ، GGT ، کمرین، رزیستین، تمرین مقاومتی.