محمد پرستش

چکیده مقدمه: آدیپونکتین ها مانند لپتین و آدیپونکتین و به طور مستقیم با وضعیت دیابت ارتباط دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر پروتئین واکنش گر-C و نسبت آدیپونکتین به لپتین در موش های دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 65±215 به چهار گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی همراه تمرین استقامتی و دیابتی همراه تمرین مقاومتی) بطور تصادفی تقسیم شدند. گروه های دیابتی تمرینی یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی را انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی متغیرهای خونی جمع آوری شد. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0≤ P بررسی شدند. یافته ها پژوهش: القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین - نیکوتین آمید منجر به کاهش معنادار آدیپونکتین و لپتین و افزایش معنادار پروتئین واکنش گر-C در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد (05/0>P). 8 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی به ترتیب موجب کاهش معنادار در قند خون ناشتا، پروتئین واکنش گر-C و افزایش معنا‎دار سطوح سرمی لپتین و آدیپونکتین نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین استقامتی و مقاومتی از طریق تغییر در سطوح سرمی آدیپونکتین و لپتین موجب بهبود التهاب (پروتئین واکنش گر-C) در موش‎های صحرایی دیابتی می‎شود.