محسن نظری فر

شناخت عواملی که زمینه را برای سازگاری زناشویی زوج ها فراهم می کنند، نقش مهمی در کاهش تعارضات زناشویی دارد. عواملی مانند خصوصیات فردی، عوامل موقعیتی و رویدادهای زندگی بر سازگاری زناشویی تاثیر گذارند. تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه به عنوان خصوصیات فردی می توانند پیش بینی کننده سازگاری زناشویی باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه با سازگاری زناشویی در بین معلمان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی معلمان متاهل زن و مرد شاغل در آموزش و پرورش بخش صیدون استان خوزستان (280 مرد و 70 زن) می باشد. نمونه ی مورد بررسی شامل120 مرد و30 زن است که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمارتوصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان) انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تمایزیافتگی خود اسکورون (DSI-R)، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه ی یانگ (YSQ-SF) و پرسشنامه ی سازگاری زناشویی اسپانیر (DAS) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین تمایز یافتگی خود با سازگاری زناشویی رابطه ی مثبت و معنادار (332/0=r و 001/0>p) وجود دارد. همچنین بین طرحواره های ناسازگار اولیه با سازگاری زناشویی رابطه ی منفی (446/0- =r و 05/0>P) برقرار است. تحلیل رگرسیون نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه و تمایزیافتگی خود توان پیش بینی سازگاری زناشویی را داشتند (0.435=r و 0.001>P) و می توان 19 درصد از واریانس سازگاری زناشویی را از روی طرحواره های ناسازگار اولیه و تمایز یافتگی تبیین کرد (189/0 = 2R). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تمایز یافتگی و طرحواره های ناسازگار اولیه به ترتیب پیش بینی کننده قوی تری برای سازگاری زناشویی معلمان می باشند.