هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی و الگوهای ارتباطی خانواده با اعتیاد به اینترنت بود. روش پژوهش کمّی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه اراک در سال تحصیلی 1399-1398 بودند. حجم نمونه 150 نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاباکینگ، فیدل و اولمن (2007) و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به آزمون اعتیاد به اینترنت یانگ(1998)، مقیاس سبک های دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (1990) و مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و الگوی ارتباطی گفت و شنود با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی و معنادار وجود دارد (01/0>P). بین سبک دلبستگی اضطرابی با اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (05/0>P). بین سبک الگوی ارتباطی همنوایی با اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (01/0>P). بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی با اعتیاد به اینترنت رابطه معنادار وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 3/24 درصد واریانس اعتیاد به اینترنت به وسیله سبک های دلبستگی و الگوهای ارتباطی خانواده تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که سبک-های دلبستگی و الگوهای ارتباطی خانواده نقش مهمی در پیش بینی اعتیاد به اینترنت دانشجویان دختر و پسر دانشگاه اراک دارند.
