مقدمه: طلاق همه ابعاد زندگی افراد مطلقه و به خصوص زنان را تحت الشعاع خود قرار می دهد و در این میان زنانی که با شرایط پس از طلاق سازگاری بهتری پیدا می کنند از سلامت جسمی و روانی بیشتری برخوردار می شوند. هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل تأثیرگذار در سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه است. روش: این پژوهش به روش کیفی و بر پایه تحلیل محتوا انجام شده است. 19 زن مطلقه به روش نمونه گیری هدفمند-داوطلب از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته تا رسیدن داده ها به اشباع کامل انتخاب شدند. یافته ها: از تحلیل داده ها یک طبقه اصلی به نام سازگاری پس از طلاق به دست آمد که این طبقه شامل 10 مؤلفه به عنوان طبقه های فرعی شامل کمک و حمایت های خانواده و دوستان، نگرش ها و اعتقادات مذهبی، صبر و گذشت، شغل و توانایی های حرفه ای، مهارت حل مسأله، مدیریت منابع مالی، ارتباط اجتماعی و سرگرمی، فرزندان منشأ مقاومت، مشاوره و کمک های حرفه ای، تفسیر مجدد و تبدیل شدن به یک فرد مستقل بود. نتیجه گیری: این مطالعه با کشف و شناسایی عوامل مؤثر در سازگاری پس از طلاق، به متخصصان حوزه خانواده و طلاق کمک می کند تا با تدوین برنامه های مناسب به زنان مطلقه در کسب سازگاری پس از طلاق کمک کنند. همچنین کلیه نهادهای مسئول در این حوزه و نیز مراکز آموزشی و درمانی مرتبط می توانند از نتایج این پژوهش برای کمک به سازگاری زنان مطلقه و کاهش آسیب های طلاق بهره ببرند.
