بررسی پایداری لرزه ای سازه های زیرزمینی در هنگام وقوع زلزله از جمله مسائل چالش برانگیز می باشد. برای حفاظت از سازه های زیرزمینی کاربرد روش های مختلفی نظیر استفاده از بولت، پوشش های فلزی و پلیمری و یا حتی تزریق توصیه می گردد. با توسعه روش های جدید مقاوم سازی لرزه ای، طرح حاضر به بررسی تاثیر ورقه های تقویتی پلیمری بر رفتار لرزه ای تونل مترو در محل ایستگاه، در قالب یک مطالعه موردی می پردازد. در این راستا با توسعه یک مدل عددی سه بعدی اجزای محدود، تاثیر ورقه های تقویتی در تاج، کف و دیواره تونل، بر لنگر و نیروهای داخلی در دو حالت استاتیکی و دینامیکی بررسی شده است. نتایج تحلیل عددی نشان می دهد که استفاده از ورقه های تقویتی روی سطح داخلی پوشش تونل بر روی ظرفیت محوری، برشی و خمشی مقطع پوشش تاثیر گذار است. بطوریکه در تحلیل استاتیک میزان جابجایی جانبی نسبی پوشش به طور متوسط 52 درصد در مدل تقویت شده کاهش یافته است، این موضوع بیانگر افزایش سختی برشی پوشش در مدل تقویت شده نسبت به مدل تقویت نشده است. نتایج حاصل از تحلیل دینامیکی نیز بیانگر تاثیر مثبت تسلیح بر مقاومت پوشش است، بیشترین تاثیر مقاوم سازی مربوط به مقاومت برشی تاج تونل است که در مدل های تسلیح یافته تونل به طور متوسط 85 درصد افزایش داشته است.
