محمد یاسر معصومی

دراین کار تحقیقاتی، چارچوب فلز-آلیZIF-67 به روش ساده ترکیب پیش ماده های کبالت نیترات (Co(NO3)2) ولیگاندآلی 2-متیل ایمیدازول (2-M-IM) درحلال آب ومتانول ودر دمای اتاق سنتز شد. سپس برای افزایش کارایی و ایجاد مراکز فلزی غیر اشباع با لیگاند زدایی جزئی به وسیله حرارت دهی کنترل شده ترکیب اولیه صورت گرفت و شبه چارچوب فلز-آلی Q-ZIF-67 سنتز شد. شبه چارچوب فلز-آلی نسبت به چارچوب مادر اولیه به عنوان کاتالیست و جاذب عملکرد بهتری نشان داد. ترکیبات سنتز شده به وسیله روشهای XPS، BET، SEM، IR، HNMR شناسایی شدند. کارایی کاتالیستی ترکیبات ZIF-67 وQ-ZIF-67 در تولید شیمیایی هیدروژن با استفاده از هیدرولیز سدیم بورهیدید (NaBH4) مورد بررسی قرار گرفت که افزایش کارایی کاتالیستی در حضور ترکیب Q-ZIF-67 به دلیل اثر همکاری مرکز اسید لوئیس و همزیستی منافذ میکرومزو در Q-ZIF-67 ، منجر به افزایش فعالیت کاتالیزوری ازهیدرولیز NaBH4 در مقایسه با ZIF-67 بکر و اکسید کبالت مرتبط.بنابراین، هیدروژن با مقدار 18500 mL.min-1g-1 باموفیت آزادشد، همچنین کارایی جذب ترکیب اصلاح شده بصورت پساسنتزی Q-ZIF-67 با گروه عاملی سیستامین در حذف جیوه (II) از محیط آبی بهبود چشمگیر در عملکرد را نشان داد. عوامل موثر شامل نوع جاذب، pH، دوز جاذب و غلظت اولیه جیوه (II) و همچنین یون های همزیست به طور کامل بررسی و به خوبی توضیح داده شد. راندمان حذف جیوه (II) به طور قابل توجهی با عامل دار کردن تیول بهبود یافت و به 99.2٪ رسید، در حالی که حداکثر جذب mg.g-1 994 و ضریب توزیع 2.5 × 106 میلی لیتر در گرم را نشان داد. مطابقت خوبی با سینتیک شبه مرتبه دوم و مدل لانگمویر از طریق برازش سینتیک جذب و مدل ایزوترم مشاهده شد. داده های ترمودینامیکی به وضوح نشان داد که حذف جذبی جیوه (II) گرمازایی و خودبخودی را نشان می دهد. در نتیجه، جاذب Q-ZIF-67-SH یک گزینه سودمند و امیدوارکننده برای حذف جیوه (II) از آب است.