مقدمه: داروهای ضد سرطان از مکانیسم‌های سلولی مختلفی در درمان سلول‌های سرطانی استفاده می‌نمایند. دوکسوروبیسین یک داروی آنتراسایکلین است که در درمان سرطان‌های مختلف از جمله پستان، ریه، معده، تخمدان، تیروئید، استفاده می‌شود. دوکسوروبیسین با اختلال در ترمیم DNA باواسطه‌ی توپوایزومراز II و همچنین تولید رادیکال‌های آزاد و آسیب آن‌ها به غشای سلولی، مانع از رشد سلول‌های سرطانی می‌شود. داروهای اتوپوزاید از قوی‌ترین داروهای ضد توموری می‌باشند که برای درمان طیف وسیعی از سرطان‌ها تجویز می‌شوند. هدف اصلی شناخته‌شده داروی اتوپوزاید، آنزیم توپوایزومراز II می‌باشد. آلبومین سرم انسانی ، فراوان‌ترین پروتئین در پلاسما و تنظیم‌کننده اصلی توزیع مواد بین بخش‌های مختلف بدن است. HSA حامل اصلی اسیدهای چرب، استروئیدها، یون‌ها‌ی فلزی، ترکیبات آلی و معدنی و هورمون‌ها است و بر فارماکوکینتیک بسیاری از داروها تأثیر می‌گذارد. مواد و روش‌ها: در این آزمایش با استفاده از روش‌های اسپکتروسکوپی مانند:UV-VIS و فلورسانس و CD، دیالیز تعادلی و TM و نتایج نظری بر مبنای داکینگ مولکولی، برهمکنش بین داروها و پروتئین را بررسی و مورد آزمایش قراردادیم. نتایج: نتایج به‌دست‌آمده از برهمکنش آلبومین سرم انسانی با دوکسوروبیسین و اتوپوزاید نشان داد که تمایل اتصال دوکسوروبیسین به آلبومین بیشتر از اتوپوزاید است. شدت نشر فلورسانس نیز در آزمایش‌های انجام‌شده با افزایش داروها کاهش پیدا می‌کند و یک رفتار وابسته به غلظت از خود نشان دادند. مقایسه کاهش شدت نشر فلورسانس و همچنین ضریب استرن-ولمر برای داروها به‌تنهایی نشان داد که اتوپوزاید اثر خاموش‌کنندگی قوی‌تری بر کروموفورهای آلبومین نسبت به دوکسوروبیسین دارد. در حالت برهمکنش همزمان داروها نیز ضریب استرن-ولمر نشان داد که مکانیسم خاموشی نشر فلورسانس آلبومین در حالت عادی توسط این داروها به‌صورت استاتیک است اما هنگامی‌که به‌صورت همزمان انجام شد مکانیسم خاموشی به‌صورت دینامیک است. محاسبه مقدار Ka و تعداد جایگاه اتصال از دو روش دیالیز تعادلی و فلورسانس نشان‌دهنده‌ی تمایل اتصالی بیشتر دوکسوروبیسین به آلبومین نسبت به اتوپوزاید است و اتصال به‌صورت تعاونی مثبت صورت می‌گیرد. در حالت مخلوط داروها اتوپوزاید تأثیر مثبت در اتصال دوکسوروبیسین می‌گذارد.
