محمد حسین آبنوسی

میواینوزیتول یک ماده ضروری برای رشد طبیعی جانداران است که بوسیله خود سلول ها نیز به مقدار کم تولید می شود. دیده شده که استفاده میواینوزیتول به صورت خوراکی اثرات مثبتی بر استخوان سازی دارد. از طرفی بوریک اسید یک ریز مغذی اساسی برای گیاهان است که اخیراً موحد و آبنوسی به خواص مثبت آن بر روی تمایز سلول های مزانشیم به استئوبلاست، بدون اثر منفی بر بیوشیمیائی سلول های بنیادی مزانشیم، پی برده اند. در این پژوهش تأثیر متقابل میواینوزیتول و اسید بوریک بر توانایی زیستی و تکثیری و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی این سلول ها مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها : سلول های بنیادی مزانشیم بعد از پاساژ سوم برای بررسی توانایی حیات به کمک تست تریپان بلو در محیط کشت حاوی میواینوزیتول در زمان های 12، 24 و 36 ساعت مورد استفاده قرار گرفتند. سایر مطالعات بر روی غلظت های انتخابی (160 و 1280 میکرومولار) میواینوزیتول به همراه 6 نانوگرم بر میلی لیتر از بوریک اسید در زمان 36 ساعت انجام شد. این مطالعات شامل : توانایی تکثیر با استفاده از توانایی تشکیل کلنی (CFA) و دو برابر شدگی جمعیت (PDN) ، بررسی مورفولوژی سلول ها از طریق رنگ آمیزی فلورسنت، سنجش سطح الکترولیت های سدیم و پتاسیم با استفاده از دستگاه فلیم فتومتر، سنجش میزان کلسیم و فعالیت آنزیم های LDH، ALP، AST و ALT توسط کیت های تجاری بود. ارزیابی داده ها از طریق روش آماری ANOVA، آزمون Tukey و P<05/0 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شده است. نتایج : تیمار با غلظت های مختلف میواینوزیتول در 12 ساعت تاثیری بر توانائی حیات سلول ها نداشت، ولی در 24 ساعت از غلظت 640 میکرومولار و در 36 ساعت از غلظت 320 میکرومولار باعث کاهش توانائی زیستی سلول ها شد. دوزهای انتخابی 160 و 1280 میکرومولار باعث کاهش قطر هسته و مساحت سیتوپلاسم در 36 ساعت و همچنین کاهش توانایی تکثیر براساس آزمون PDN و تست کلونی زائی به ترتیب در 6 و 7 روز شدند. بوریک اسید به تنهائی باعث کاهش توانائی زیستی، مساحت سیتوپلاسم و توانائی تکثیر سلول ها شد. در این مطالعه اثر متقابلی در رابطه با میواینوزیتول و بوریک اسید مشاهده نشد. آنالیزهای بیوشیمیائی نشاند داد که میواینوزیتول موجب افزایش فعالیت آنزیم ALP و سطح کلسیم درون سلولی، کاهش فعالت آنزیم های LDH، ALT و غلظت پتاسیم درون سلولی شد. از طرفی این تر