پهپاد (پرنده هدایت پذیر از راه دور) به هواپیمای بدون سرنشین گفته می شود که در برنامه های نظامی اعم از جاسوسی و حمله و کاربردهای غیر نظامی شامل نقشه برداری جغرافیایی، اکتشاف، مخابرات و تحقیقات هواشناسی به کار گرفته می شوند. نیروی برا و نسبت برا به پسا (بازده آیرودینامیکی) از مهم ترین عوامل طراحی بدنه پهپادها هستند که در تعیین الزامات مصرف سوخت، مداومت پروازی، سرعت، اطمینان پذیری، قابلیت مانور و طول باند نقش اساسی دارند. از جمله طرح های ارائه شده به منظور تامین عوامل مذکور، بال های چند المانی هستند که در آن ها ابزارهای برآافزا مانند فلپ و اسلت به ایرفویل اصلی کمک می کنند. پیشرفت روز افزون روش های طراحی این ابزارها، زمینه ارائه مدل فلپ های دگردیس برای عملکرد مناسب در شرایط مختلف پروازی را فراهم نمودند. در تحقیق حاضر مدل بال دوالمانی پهپاد هرون با فلپ شکل پذیر، توسط روش دینامیک سیالات محاسباتی، مورد تحلیل عددی قرار گرفته و نتایج آن با داده های تجربی آزمایشات تونل باد مقایسه و صحه گذاری می گردد. به منظور بهینه سازی شکل فلپ برای دست یابی به حداکثر ضریب برا و حداقل ضریب پسای بال، از الگوریتم NSGA II استفاده خواهد شد. در این روش چند پارامتر هندسی که معرف موقعیت و انحنای فلپ هستند تعریف شده و چیدمانی از حالات مختلف این پارامترها به عنوان طرح آزمایش ارائه گردید. در ادامه مقادیر برا و پسای بال در هر طرح آزمایش به کمک روش عددی محاسبه و طرح بهینه پیشنهاد می گردد. در نهایت شکل و موقعیت بهینه فلپ به صورت چندهدفی پیشنهاد و مقدار بازده بیشینه متناظر، استخراج و صحه گذاری خواهد شد. لازم به ذکر است در طی فرآیند بهینه سازی چندهدفی، می بایست داده های گسستۀ عددی به توابع پیوسته تبدیل شوند که این کار با استفاده از شبکه های عصبی نوع GMDH انجام خواهد شد. مجموعۀ نتایج به دست آمده در زمینۀ بهینه سازی چندهدفی پهباد مذکور با در نظر گرفتن کیفیت نمودار پارتو، تصمیم گیری دقیق و عمیق را برای طراح به منظور نیل به اهداف عملکردی بهتر فراهم می نماید.
