فرایند سوراخ کاری یکی از ابتدایی ترین فرایندهای ماشین کاری است که کاربردهای گسترده ای در ساخت قطعات و تجهیزات مختلف مکانیکی دارد. یکی از تکنولوژی های مورد توجه در فرایند سوراخ کاری، فرایند میکروسوراخ کاری می باشد که امروزه در صنایع حساس برای تولیدات دقیقی همچون نازل سوخت رسان خودرو، قطعات مختلف ساعت و دوربین مورد استفاده قرار می گیرد. در عملیات سوراخ کاری فلزات، برای داشتن سوراخ هایی با کیفیت و دقت مطلوب، نیاز است که فاکتورهای مختلفی از قبیل سرعت چرخش اسپیندل، نرخ پیشروی و قطر مته مورد ارزیابی قرار گیرند. در فرایند سوراخ کاری، افزایش سرعت چرخش اسپیندل از طرفی موجب بالا رفتن سرعت ماشین کاری و نرخ براده برداری می شود، و از طرف دیگر موجب فرسایش سریع تر ابزار می گردد. همچنین کاهش نرخ پیشروی از طرفی سبب افزایش کیفیت سطح می شود، و از طرف دیگر موجب کاهش نرخ براده برداری، افزایش زمان فرایند سوراخ کاری و مقرون به صرفه نبودن این فرایند از نظر اقتصادی می گردد. بنابراین انتخاب دقیق پارامترهای مختلف در عملیات سوراخ کاری امری ضروری می باشد. در این مقاله ابتدا با انجام آزمایش های تجربی، یک مدل ریاضی رگرسیون خطی مرتبه دوم به منظور پیش بینی میزان نرخ براده برداری درحین عملیات سوراخ کاری فلز برنج برحسب سرعت چرخش اسپیندل، نرخ پیشروی، قطر ابزار و برهم کنش های مؤثر آن ها ارائه شده است. سپس با استفاده از روش آنالیز حساسیت آماری سوبل، تأثیر پارامترهای مورد بررسی بر نرخ براده برداری به دست آمده است. نتایج به دست آمده از آنالیز حساسیت نشان می دهند که نرخ پیشروی بیشترین تأثیر را بر نرخ براده برداری داشته درحالی که قطر ابزار دارای کمترین اثر بر نرخ براده برداری می باشد.
