به ژاپنی (Chaenomeles japonica L)درختچه ای خزان کننده و کم مراقبت است که به عنوان گیاه حاشیه ای، پرچین یا به شکل کشت انبوه در فضای سبز استفاده می شود. این درختچه دوره گلدهی کوتاهی در اواخر زمستان یا اوایل بهار دارد و همچنین دارای گل های جذابی است. به ژاپنی تا زمانی که زهکشی خوب باشد با انواع مختلف خاک ها سازگار است. با این حال، قلیایی شدن زیاد خاک برای آن مناسب نیست، زیرا این امر می تواند سبب بروز کلروز، زرد شدن برگ ها و توقف رشد این گیاه شود. این عارضه هر سال بسیاری از گیاهان به ژاپنی فضاهای سبز در ایران را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه تعیین روش پیوند مناسب برای ارزیابی پایه های مختلف به ژاپنی در برابر این عارضه بود. این پژوهش به صورت سه آزمایش مستقل در قالب طرح کاملاً تصادفی (CRD) با سه تکرار انجام شد. در آزمایش اول، به ژاپنی روی سه پایه (به ژاپنی، نسترن و پیراکانتا) و سه غلظت اسید ایندول بوتیریک (0، 1000 و 2000 میلی گرم بر لیتر) وقلمه به ژاپنی غیرپیوندی به عنوان شاهد با استفاده از روش استنتینگ (Stenting) پیوند شد. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین درصد گیرایی پیوند در پایه نسترن تیمار شده با صفر میلی گرم بر لیتر IBA بود و بیشترین طول ریشه و حجم ریشه در پایه نسترن تیمار شده با 2000 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. آزمایش دوم به صورت قلمه-پیوند به روش نیمانیم روی پایه های به بذری، سیب بذری، پیراکانتا، نسترن، مالینگ M9 انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد در تمامی پایه ها به جز پیراکانتا،100 درصد جوانه پیوندک ها فعال شد. بیشترین تعداد محل پیوند دارای کالوس در پایه پیراکانتا مشاهده شد. پایه به بذری دارای بیشترین طول جوانه، فاصله میان گره و تعداد برگ در بلندترین جوانه در بین پایه ها بود. در آزمایش سوم نیز از پایه های ریشه دار پیراکانتا، سیب بذری، نسترن و به ژاپنی به عنوان شاهد و روش پیوند نیمانیم استفاده شد.نتایج به دست آمده از آزمایش نشان داد که پایه به ژاپنی (شاهد) و پس از آن پایه پیراکانتا دارای بیشترین تعداد جوانه باز شده، بلندترین طول شاخه، بیشترین تعداد برگ در هر شاخه، فاصله میان گره در بلندترین شاخه و تعداد شاخه فرعی روی بلندترین شاخه بودند. پایه پیراکانتا کمترین شدت کلروز برگی را در مقایسه با شاهد نشان داد. بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ری
