میثم سلیمانی

فرضیه‌: در این پژوهش، ابتدا غشای نانوصافشی بر پایه پلی‌اترسولفون با روش تغییر فاز-غوطه‌ورسازی تهیه شد. سپس، غشاهای تهیه‌شده با پلی(متیل متاکریلات)-نانوصفحه‌های گرافن اکسید به روش پوشش‌دهی سطح اصلاح شدند. اثر لایه‌ فعال ایجادشده بر ساختار غشا، خواص‌ فیزیکی-شیمیایی، عملکرد ضدگرفتگی و قابلیت جداسازی آن در حذف یون‌های فلزی از پساب بررسی شد. روش‌ها: مشخصات اولیه غشاها با عکس‌های میکروسکوپ الکترون پویشی و طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه-پرتو فرابنفش ارزیابی شد. همچنین، اثر لایه سطحی شکل‌گرفته بر خواص فیزیکی و شیمیایی غشاها از جمله زاویه تماس آب، شار و پس‌زنی نمک سدیم سولفات، شار آب خالص، تخلخل، اندازه حفره‌ها، پس‌زنی فلزات سنگین و تغییرات مقاومت غشا در برابر گرفتگی بررسی ‌شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، نمونه اصلاح‌شده با %1 وزنی متیل متاکریلات-%5/0 وزنی نانوصفحه‌های گرافن اکسید، دارای عملکرد جداسازی مناسب‌تر و خواص ضدگرفتگی بهتری در مقایسه با سایر غشاهاست. تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی تهیه‌‌شده از مقطع عرضی غشاها، تشکیل لایه نسبتاَ یکنواختی را بر سطح غشاها نشان داد که با افزایش مقدار نانوصفحه‌های گرافن اکسید تراکم یافته است. عملکرد غشای بهینه در حذف دو فلز سنگین مس و کروم بررسی شد و نتایج با غشای پایه مقایسه شد. درصد حذف دو فلز سنگین با غشای پایه به‌ترتیب برابر 49.3 و %51.4 و برای غشای بهینه 81.7 و %75.3 اندازه‌گیری شد. همچنین، مقدار گرفتگی کل برای غشای پایه حدود %23 اندازه‌گیری شد، در حالی که این پارامتر برای نمونه اصلاح‌شده بهینه %13.2 بود (0.05> P value). مقدار گرفتگی بازگشت‌ناپذیر غشای بهینه به‌مقدار شایان توجهی از %20 در غشای پایه به %3.2 در این نمونه کاهش یافت که نشان از عملکرد ضدگرفتگی مناسب غشای اصلاح‌شده است.