شیمی‌درمانی با تزریق داخل صفاقی (IPC) یکی از درمان‌های مؤثر برای تومورهای داخل صفاقی مثل تومور تخمدان و روده‌ی بزرگ و غیره است. استفاده از این نوع تزریق در کنار هایپرترمیا که به روش HIPEC موسوم است نتایج خوبی در درمان موارد خاصی از بیماران داشته است. با این وجود نفوذ بسیار کم دارو به تومور در این نوع درمان یکی از محدودیت‌های اصلی این روش است. پروسه‌ی انتقال دارو به تومور پیچیدگی‌های زیادی دارد که عمده‌ی این پیچیدگی ناشی از پاتوفیزیولوژی خاص تومور و به‌طور خاص توزیع عروق غیرمعمول در تومور است. بررسی انتقال دارو در تزریق داخل صفاقی به تومور و مطالعه‌ی پارامترهای مؤثر بر آن به دلیل محدودیت‌های موجود در مطالعات آزمایشگاهی کار چالش‌برانگیزی است، در مقابل مدلسازی ریاضی به دلیل قابلیت‌های زیاد ازجمله امکان انجام مطالعه‌ی تک پارامترها، کاهش هزینه و کاهش زمان مطالعات می‌تواند در فهمیدن بهتر انتقال دارو در شیمی‌درمانی داخل‌صفاقی رهگشا باشد. در این کار، با در نظر گرفتن عکس یک تومور، انتقال دارو با تزریق داخل صفاقی در قالب یک مدل ریاضی مطالعه شده است. عروق توموری به‌صورت صریح در مدل در نظر گرفته‌شده و پدیده‌های مختلفی ازجمله اتصال و ورود دارو به سلول سرطانی در نظر گرفته‌شده است. نتایج نشان داد توزیع سرعت و فشار سیال میان بافتی که عوامل تعیین‌کننده‌ای در انتقال دارو در تومور هستند به توزیع عروق غیرمعمول در تومور بستگی دارد. نتایج مطالعه‌ی حاضر اهمیت در نظر گرفتن پراکندگی عروقی در مدل‌سازی‌های مربوط به IPC را نشان می‌دهد.
