مهدی سلیمانی

اصلی ترین قسمت سیستم تعلیق، کمک فنرها یا میراگرهای این سیستم است که در کنار فنر باعث جذب یا میرا کردن ارتعاشات وارد بر بدنه خودرو می شود. البته میراگرها در انواع سازه هایی که ارتعاشات به آن ها وارد می شود و این ارتعاشات باید به حداقل ممکن خود برسند نیز استفاده می شود. این تقسیم بندی به دلیل میزان بازه کنترلی سیستم تعلیق بر روند کنترل ارتعاشات وارد سیستم تعلیق است که در مدل فعال بیشترین بازه کنترل پذیری در خروجی پدید می آید اما به دلیل هزینه ساخت و مصرف انرژی، کمترین استفاده را در صنعت دارد. نوع دوم این تقسیم بندی که هدف این پایان نامه است طراحی و ساخت میراگر نیمه فعال هوشمند مغناطیسی است که برای یک موتورسیکلت خارج از جاده 1 است. این میراگر از دو قسمت اصلی سازه میراگر و سیال هوشمند تشکیل شده است. این سیال حساس به میدان مغناطیسی متشکل از یک سیال پایه و ذرات فرو مغناطیس همراه با مقدار مشخصی از پایدار کننده ها باعث به وجود آمدن بازه ای از میرایی می شود که قابلیت کنترل ارتعاشات وارده به وسیله نقلیه را دارا است. در این تحقیق، در ابتدا بامطالعه بر روی پیشینه طرح مواد مورداستفاده مشخص شد و طرح ابتدایی در نرم افزارهای المان 2 محدود شبیه سازی شد .در این فرآیند با مدل کردن سخت افزار میراگر و ورودی های لازم که جابجایی و فرکانس حرکتی است که منجر به سرعت خطی می شود، داده های اولیه به نرم افزار وارد شد.مشخصات مواد نیز با اطلاعاتی که از سایت های 2 و 3 آمپر نتایج مربوط به نیرو و میرایی ، 1، 0/5، مرجع مشخص شد قرار گرفت.سپس در جریان های 0 مشخص شد.همچنین سطح تأثیر میدان بر سیال به جهت افزایش ویسکوزیته همان طور که از مدل های سیال هوشمند انتظار داشتیم، مشاهده شد.سپس اقدام به ساخت مدل کرده و مراحل ساخت را مطابق با شبیه سازی پیش گرفته و نمونه موردنظر ساخته شد.برای آزمون با ساخت یک دستگاه سنجش میرایی با استفاده از یک موتور القایی و سنسورهای نیروسنج و جابجایی سنج و نمونه برداری لحظه ای مقدار این سنسورها و با تنظیم جریان ورودی سیم پیچ های میراگر ،میرایی در جریان های مختلف ثبت شد.طی چند مرحله تغییرات در ورودی مدل شبیه سازی نسبت به مدل واقعی نتایج مورد اعتبار سنجی قرار گرفت و در اعتبارسنجی مشخص شد که نتیجه آن در حداکثر مقدار 5 درصد خطا در شبیه سازی نسبت به مدل واقعی است. همچنین در آزمون جاده ای