مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع غلات (ذرت در مقابل جو) و مکمل کردن مخمر ساکرومایسس سرویزیه بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین، فراسنجه های تخمیر شکمبه ای و متابولیت های خونی گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 40 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (5 راس ماده و 5 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1) خوراک آغازین بر پایه جو همراه با مخمر؛ 2) خوراک آغازین بر پایه جو بدون مخمر؛ 3) خوراک آغازین بر پایه ذرت همراه با مخمر؛ 4) خوراک آغازین بر پایه ذرت بدون مخمر بودند. تمامی گوساله های تازه متولد شده در 24 ساعت ابتدایی بعد از تولد با آغوز تغذیه شدند. از روز چهارم گوساله ها وارد طرح شدند و تا هنگام از شیرگیری (63 روزگی)، با شیر کامل در دو وعده (8 صبح و 4 عصر) به طور یکسان تغذیه شدند. در 73 روزگی تمامی گوساله ها از طرح خارج شدند. مقدار مصرف خوراک آغازین روزانه ثبت می شد. نمونه گیری از خون در روزهای 35 و 70 آزمایش انجام می شد. نتایج نشان داد که اثر متقابلی بین منبع غلات و مکمل کردن ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد، شاخص های رشد اسکلتی، پارامترهای خونی و شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین وجود نداشت. همچنین مکمل کرن مخمر ساکارومایسس سرویزیه تاثیری بر مصرف خوراک آغازین، میانگین افزایش وزن روزانه، پارامترهای خونی و تخمیر شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین نداشت. در مقابل، مصرف خوراک آغازین در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره آزمایش در گوساله هایی که جیره بر پایه ذرت دریافت کرده بودند نسبت به گروه های دریافت کننده جو بالاتر بود. میانگین افزایش وزن روزانه برای گوساله های دریافت کننده جیره بر پایه ذرت در دوره قبل از شیرگیری و بعد از شیرگیری تمایل به افزایش و در کل دوره بطور معنی-داری نسبت به گروه دریافت کننده جو بالاتر بود. همچنین کل ماده خشک مصرفی در قبل از شیرگیری و کل دوره در گوساله های دریافت کننده جیره بر پایه ذرت نسبت به جو بالاتر بود. هر چند غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، نیتروژن اوره ای، آلبومین، پروتئین کل، انسولین و آلانین آمینوترانسفراز در سرم خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما غلظت آسپاراتات آمینوترانسفراز در دوره بعد از شیرگیری برای گروه دریافت کننده جو در مق
