مهدی کاظمی بنچناری

در کتاب حاضر تعریف گسترده و غالب پروبیوتیک ها به صورت زیر می باشد "پیش ساز و یا محصولی که حاوی ارگانیسم های زنده و مشخص در تعداد کافی می باشند که جمعیت میکروبی را در بخشی از دستگاه گوارش از طریق استقرار و یا تکثیر تغییر می دهند که از طریق آن اثرات سودمند مرتبط با سلامت حیوان میزبان خواهند داشت" (Schrezenmeir and De Verse 2001). عبارت DFM دسته ای از پروبیوتیک ها هستند که در صنعت دامپروری ایلات متحده آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند (Fuller 1989; Scherzenmeir and De Verse 2001). به صورت کلی DFM شامل پروبیوتیک های سنتی (محیط های کشت حاوی باکتری ها، قارچ ها و مخمر زیست پذیر)، باکتری ها، قارچ ها و مخمرهای غیر زنده، و یا محصولات نهایی که از فرایند تخمیر توسط باکتری ها، قارچ ها و مخمر ها تولید شده اند می باشد. برخی از این محصولات شامل محیط کشت-هایی می باشند که روند آنها مشابه آنچه در محیط کشت های رقابتی حذفی صورت می گیرد رخ می دهد اما در تعریف FDA نمی گنجند (CVM 1997). پری بیوتیک ها به عنوان عوامل غیر زنده شناخته می شوند که می توانند توسط میکروارگانیسم های روده ای تجزیه گردند و غالبا به عنوان "غذاهای روده ای" در نظر گرفته می شوند (Collins and Gibson 1999; Crittenden 1999; Scherzenmeir and De Verse 2001). بسیاری از محصولات مخمری DFMها که در صنعت دامپروری مورد استفاده قرار می گیرد حاوی محصولات نهایی حاصل از تخمیر می باشند که پری-بیوتیک ها یا ترکیبات شبیه پری بیوتیک ها می باشند که می توانند برخی از اثرات این محصولات بر روی جمعیت میکروبی روده را تشریح نمایند.