تاثیر تغذیه منبع پروتئین مایع (خیساب ذرت؛ پروتئین خام 42 درصد) و مقایسه آن با دو منبع پروتئینی متداول (کنجاله سویا و کنجاله پنبه دانه) در جیره های دارای سطح بالای کاه گندم (400 گرم در کیلوگرم) با استفاده از سه رأس گوسفند دارای فیستولای شکمبه ای و در قالب طرح مربع لاتین 3 در 3 (دوره 21 روزه که 14 روز برای سازگاری و 7 روز نمونه گیری بود) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل تغذیه؛ (1) منبع پروتئین مایع (خیساب ذرت)؛ (2) کنجاله سویا و (3) کنجاله پنبه دانه بود. سنتز پروتئین میکروبی، تخمیر شکمبه ای، قابلیت هضم مواد مغذی، هماتولوژی و متابولیت های خون بررسی شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). قابلیت هضم دیواره سلولی با مصرف کنجاله سویا نسبت به دو تیمار دیگر بهبود داشت (02/0 = P). کل اسیدهای چرب فرار تولیدی در شکمبه برای خیساب ذرت، کنجاله سویا و کنجاله پنبه دانه برابر 68/73، 55/82 و 93/65 میلی مول بر لیتر بود (03/0 = P). مجموع آلانتوئین و اسید اوریک و سنتز پروتئین میکروبی با تغذیه کنجاله سویا افزایش داشت (02/0 = P). هماتولوژی دام ها تفاوتی در آزمایش حاضر نشان نداد. در بین متابولیت های خون، تنها نیتروژن اوره ای خون با مصرف کنجاله سویا تمایل به کاهش داشت (07/0 = P). به طور خلاصه خیساب ذرت به عنوان منبع پروتئینی مایع، بدون تاثیر منفی در جیره گوسفند تغذیه شده با سطح بالای کاه گندم قابل استفاده بوده و نیاز به پژوهش بیشتر برای بهبود بازدهی نیتروژن در زمان استفاده از این خوراک وجود دارد.
