استفاده از روغن در جیره نشخوارکنندگان در سالهای اخیر گسترش زیادی یافته است. ارائه روغن می تواند به صورت سرک در جیره (top dress) و یا در قالب دانه سویا حرارت دیده صورت گیرد. انجام فرآوری های متفاوت احتمالا بر قابلیت دسترسی و نحوه تاثیر روغن موجود در دانه ها تاثیر خواهد داشت. بنابراین آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر نحوه ارائه روغن سویا در گوساله های پرواری با استفاده ازتعداد 18 رأس گوساله نر نژاد هلشتاین با میانگین وزن ابتدایی 210 کیلوگرم (± 23) صورت گرفت. سه تیمار آزمایشی شامل 1) کنجاله سویا به علاوه روغن سرک، 2) دانه سویای روست (حرارت دیده) و 3) دانه سویای اکسترود شده بود. جیره ها به صورت ایزونیتروژنیک و ایزوانرژتیک بالانس شدندو سطح روغن تامین شده در جیره ها نیز برابر بود. طول دوره آزمایشی 10 هفته بود. ثبت خوراک مصرفی به صورت روزانه و وزن کشی ماهیانه صورت گرفت. خونگیری ازسیاهرگ دم در روزهای 30 و 60 آزمایشی صورت گرفت. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که هیچ کدام از صفات عملکردی گوساله های پرواری هلشتاین شامل ماده خشک مصرفی، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل، در این آزمایش تحت تأثیر شیوه ارائه چربی در جیره های مختلف قرار نگرفت. غلظت BHBA در گوساله های دریافت کننده روغن بصورت سرک بطور معنی داری (04/0 P =) در مقایسه با گروه دریافت کننده سویای اکسترود در دوره اول خون گیری (روز 30 آزمایش) بالاتر بود و در دوره دوم خون گیری (روز 60 آزمایش) نیز بالاتر از هر دو تیمار بود. غلظت تری گلیسرید (TG) نیز در دوره دوم خون گیری، در گروه دریافت کننده سویای حرارت دیده تقاوت معنی داری با دوگروه دیگر داشت. از طرفی شیوه ارائه چربی در جیره بر مشخصه های هضمی گوساله های پرواری وفعالیت جویدن در تیمارهای مختلف نیز بی تأثیر بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نحوه ارائه چربی تأثیری بر عملکرد، متابولیت های خونی و قابلیت هضم جیره در گوساله های پرواری نخواهد داشت. مطالعات آتی نیازمند بررسی نحوه ارائه روغن در سطح بالاتری برای گوساله های نر در حال رشد هلشتاین می باشد.
