خیساب ذرت حاوی نسبت پروتئین بالایی (42 درصد بر اساس ماده خشک) می باشد که از نظر پروتئین محلول (36 درصد از ماده خشک) نیز غنی است. تاثیر همزمان سازی این منبع پروتئینی با سه نوع غله به عنوان منبع نشاسته بر عملکرد، متابولیت های خونی، فعالیت آنزیم های شکمبه ای، و کیفیت لاشه در بره های پرواری نژاد فراهانی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 18 رأس بره نژاد فراهانی با میانگین وزن 32 کیلوگرم (3 کیلوگرم انحراف معیار) در قالب سه تیمار و هر کدام با 6 تکرار به آزمایش حاضر اختصاص یافتند. تیمارها شامل استفاده از غلات متفاوت شامل، جو (تیمار 1)، ذرت (تیمار 2) و گندم (تیمار 3) بودند. خیساب ذرت به صورت برابر در جیره ها و 10 درصد از ماده خشک مورد استفاده قرار گرفت. سطح استفاده غلات نیز برابر 45 درصد از ماده خشک جیره بود. آزمایش به مدت 9 هفته به طول انجامید و 9 رأس گوسفند (سه راس از هر تیمار) نیز به منظور بررسی لاشه کشتار گردیدند. نتایج نشان داد مصرف خوراک (01/0>P) و افزایش وزن روزانه (05/>P) تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت به گونهای که بره های تغذیه شده از جیره حاوی ذرت بیش ترین افزایش وزن و مصرف خوراک را نشان دادند. هم چنین دام های تغذیه شده از جیره حاوی گندم کم ترین مصرف خوراک و کم ترین افزایش وزن را در بین تیمارها نشان دادند. تیمار ذرت دارای بالاترین میزان فعالیت نشخوار در آزمایش حاضر بود. غلظت گلوکز خون در تیمار ذرت دارای تمایل به معنی داری (09/0=P) و هم چنین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات نیز در این تیمار کاهش داشت (03/0=P). بالاترین غلظت مربوط به نیتروژن آمونیاکی شکمبه و نیتروژن اوره ای خون مربوط به تیمار جو بود. هم چنین کم ترین pH شکمبه نیز مربوط به تیمار جو بود. هیچ کدام از آنزیم های شکمبه ای بررسی شده تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. با در نظر گرفتن کیفیت لاشه، هیچ کدام از صفات مورد بررسی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت و تنها بازدهی لاشه در تیمار ذرت تمایل به معنی داری نشان داد (09/0=P). در مجموع با در نظر گرفتن صفات مورد بررسی در مطالعه حاضر نتایج نشان داد که همزمان سازی خیساب ذرت به عنوان منبع پروتئین با نسبت پروتئین محلول بالا با ذرت پاسخ بهتری در بره های پرواری به همراه خواهد داشت.
