در پژوهش حاضر تاثیر نحوه استفاده از پیش ساز منبع قندی به صورت روزانه و یا یک روز در میاندر گاوهای تازه زا هلشتاین بر عملکرد این دام ها مورد مقایسه قرار گرفت. تعداد 24 راس گاو شیرده هلشتاین در قالب سه تیمار قرار گرفتند؛ 1- عدم مصرف منبع پیش ساز قندی (کنترل)، 2- استفاده روزانه منبع قندی به مدت 5 روز، 3- استفاده از منبع پیش ساز قندی به صورت ناپیوسته. عملکرد دام ها، برخی از متابولیت های خونی، انسولین، و آنزیم های کبدی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که ماده خشک مصرفی دام ها با استفاده یک روز در میان منبع پیش ساز قندی بهبود یافت. درصد چربی شیر در گاوهایی که منبع پیش ساز قندی به صورت پیوسته مصرف کرده بودند کاهش داشت ولی درصد پروتئین در آن ها افزایش یافت. نتایج نشان داد غلظت گلوکز خون توسط این منبع پیش ساز قندی افزایش یافت ولی NEFA و BHB تغییری نداشت. آنزیم های کبدی تغییری در بین تیمارهای مختلف نداشتند. انسولین در تیمار دوم که منبع پیش ساز قندی به صورت پیوسته استفاده شده بود افزایش داشت. به طور خلاصه نتایج این آزمایش نشان می دهد که پیش ساز منبع قندی مورد استفاده سبب بهبود وضعیت توازن انرژی در حیوان گردید و با توجه به نظریه اکسیداسیون کبدی استفاده از پیش ساز قندی به صورت یک روز در میان برای گاوهای تازه زا همراه با سودآوری بیشتر می باشد.
