نعناع فلفلی به عنوان مهمترین گیاه دارویی، معطر و اقتصادی خانواده نعناع مورد توجه است. در این پژوهش اثرات 5 سطح آهن (کلات آهن،0 ، 10، 20 و 30 میکرومولار نانوذرات اکسیدآهن) و چهار سطح شوری (0، 50، 100 و 150 میلی مولار کلریدسدیم) به مدت 60 روز بر گیاه نعناع فلفلی، در یک آزمایش فاکتوریل در طرح کاملا تصادفی در سه تکرار، بررسی شد. نتایج نشان داد که تنش شوری، مقادیر پارامترهای رشد، رنگیزه ها، محتوای آب نسبی برگ، روی، پتاسیم، کلسیم، آهن، پروتئین و اسانس را کاهش داد، درحالی که مقادیر سدیم، فسفر، پرولین، کربوهیدرات، آنتوسیانین، نشت یونی، پراکسیداسیون لیپید و فعالیت آنتی اکسیدان ها را در مقایسه با گیاهان کنترل افزایش داد. همچنین نتایج نشان داد که تیمار آهن (کلات آهن یا نانوذرات اکسیدآهن) بر پارامترهای رشد، رنگیزه های فتوسنتزی، میزان پروتئین، کربوهیدرات، آهن، پتاسیم، کلسیم، روی ، فسفر و اسانس اثر مثبت دارد ولی هیچ اثری بر مقدار محتوای آب نسبی، نشت یونی، پراکسیداسیون لیپید، پرولین، سدیم و آنتی اکسیدان ها ندارد. کمترین و بیشترین مقدار پارامترهای رشد به ترتیب در μM0 و μM30 نانوذرات اکسیدآهن بدست آمد. هم چنین همبستگی معنی داری بین غلظت های نمک با تراکم کرک و ترکیبات اسانس مشاهده شد و همبستگی منفی معنی داری بین غلظت های مختلف نانوذرات اکسیدآهن با برخی انواع کرک رخ داده است. اثر متقابل تنش شوری و تیمار آهن نشان داد که افزودن آهن (کلات آهن یا نانوذرات اکسیدآهن) به محیط شور، مقادیر پارامترهای رشد، رنگیزه های فتوسنتزی، روی، پتاسیم، کلسیم، فسفر، آهن، پروتئین و اسانس را نسبت به تیمار شوری تنها افزایش داد. بنابراین آهن می تواند بقاء، کارایی و محصول نعناع فلفلی تحت تنش شوری را بهبود بخشد.
