در این مطالعه اثرات کاربرد روی و شوری بر پارامترهای رشد، جذب مواد غذایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گیاهان گوجه فرنگی در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار، ارزیابی شد. فاکتورها شامل چهار سطح شوری (0، 45، 90 و 120 میلی مولار کلریدسدیم) و سه سطح سولفات روی (0، 5 و 10 میکرومولار) بودند. نتایج نشان داد که شوری وزن تر و خشک گیاه، مقدار روی و پتاسیم را کاهش می دهد، در حالی که با افزایش سطوح کلریدسدیم، مقدار سدیم و فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش پیدا کرد. هم چنین نتایج نشان داد که سولفات روی بر پارامترهای رشد، غلظت روی و پتاسیم و فعالیت آنتی اکسیدانی اثر مثبت داشته اما غلظت سدیم و فسفر را کاهش داد. کاربرد سولفات روی مخصوصاً غلظت 10 میکرومولار در گیاهان گوجه فرنگی تحت تنش شوری، شاخص های رشد، غلظت پتاسیم، درصد بازدارندگی رادیکال 1،1-دی فنیل-2-پیکریل هیدرازیل، فعالیت کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز را افزایش و غلظت سدیم و فسفر را کاهش داد. بیشترین مقدار وزن تر و خشک گیاه و جذب پتاسیم در گیاهان بدون تنش شوری همراه با غلظت 10 میکرومولار سولفات روی و کمترین مقدار این شاخص ها در گیاهان تحت تنش شوری 120 میلی مولار کلریدسدیم و بدون سولفات روی اندازه گیری شد. بنابراین روی می تواند کارایی و محصول گیاهان گوجه فرنگی تحت تنش شوری را بهبود بخشد.
