مسعود گلپایگانی

هدف: هدف این پژوهش بررسی 6 هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن سالمندان است. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 40 نفر از زنان سالمند (میانگین سن: 66.20±5.98 سال، وزن: 62.60±5.78 کیلوگرم، قد: 159.94±7.8 سانتی متر)، به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها یک هفته قبل از شروع تمرینات ثبات مرکزی، بر اساس نمرات آزمون تعادلی برگ به دو گروه «با خطر زمین خوردن کم» (گروه 1) و «با خطر زمین خوردن زیاد» (گروه 2) تقسیم شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی، تمرینات ثبات مرکزی (شامل سه سطح) را انجام دادند. مدت تمرین در هر جلسه تمرین، حدود 30 دقیقه و طول دوره تمرینی 6 هفته (به صورت یک روز در میان) بود. پس از اتمام تمرینات، پس آزمون تعادل برگ در همان محیط از گروه های کنترل تجربی به عمل آمد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری t مستقل و t وابسته در سطح معنی دار 0.05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل در گروه های با خطر زمین خوردن کم و زیاد (گروه های 1 و 2) در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=0.486 و P=0.193) اما در پس آزمون، گروه های تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه های کنترل داشتند (P=0.007 و P=0.001). میزان پیشرفت در گروه تجربی با خطر زمین خوردن کم و زیاد به ترتیب برابر %3.38 و %15.06 و برای گروه های کنترل به ترتیب %0.95 و %3.7 بود. نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان دادند که تمرینات ثبات مرکزی می تواند کنترل پاسچر و در نتیجه میزان زمین خوردن را در سالمندان بهبود بخشد.