مجید کمیجانی

در این رساله، هدف سنتز و بررسی خواص نانوکامپوزیت های جدید پلی اورتانی حاوی حلقه های تری آزینی در زنجیر اصلی می باشد. در بخش اول پروژه، یک پلی اورتان مزوحفره ی جدید با خاصیت فلوئورسنت تهیه گردید. این پلیمر شدت فلوئورسانس بالایی داشته و به عنوان حسگری بسیار سریع (حدود چند ثانیه)، بسیار گزینش پذیر و حساس برای یون های آهن (ΙΙΙ) عمل می کند. این حسگر طیف گسترده ای از غلظت یون های آهن (ΙΙΙ) (10 تا 250 میکرومولار) با بازده خاموشی 50/97 درصد را به نمایش می گذارد. مقادیر حد تشخیص، حد کمی و ثابت خاموش به ترتیب 10/10 میکرومولار، 60/30 میکرومولار و M-1 31/6919 محاسبه شدند. در مرحله ی بعد، نقاط کربنی دوپ شده با نیتروژن به عنوان نانوذرات فلوئورسنت و با هدف بهبود شناسایی یون های آهن (ΙΙΙ) تهیه و برای تهیه ی نانوکامپوزیت های فلوئورسانس با دو روش درجا و ریخته گری استفاده شد. نانوکامپوزیت های فلوئورسنت تهیه شده با استفاده از آنالیز هایFT-IR ، UV-Visible ، XRD،TGA ، FE-SEM، BET و ایزوترم جذب-واجذب نیتروژن بررسی شدند. سپس، عملکرد این نانوکامپوزیت ها در شناسایی یون های آهن (ΙΙΙ) با استفاده از طیف سنجی فوتولومینسانس بررسی شد. تمام نانوکامپوزیت ها نه تنها شدت فلوئورسانس بیش تری در مقایسه با پلی اورتان دارند، بلکه از حساسیت بیش-تری برخوردار بوده و همچنین مقادیر حد تشخیص و حد کمی کم تری دارند. از طرف دیگر، شدت فلوئورسانس نانوکامپوزیت ها با غلظت کم تری از یون های آهن (ΙΙΙ) فروکش کردند و همچنین دارای بازده ی خاموشی بالاتری هستند. بهترین نتایج برای FNC10in (نانوکامپوزیت 10 درصد، روش درجا) به دست آمد؛ به طوری که حداکثر غلظت یون های آهن (ΙΙΙ) برای خاموشی کامل و بازده ی خاموشی به ترتیب به 100 میکرومولار و 80/99 درصد رسیدند. مقادیر حد تشخیص و ثابت خاموشی نیز برای این نانوکامپوزیت به ترتیب 15/1 میکرومولار و M-1 48/53551 محاسبه شد که بهبود شگرفی در عملکرد این نانوکامپوزیت در مقایسه با پلی اورتان از خود نشان داد. در بخش دوم پروژه، پلی اورتان مزوحفره ی جدید دیگری تهیه شد. سپس چارچوب آلی-فلزی جدید با استفاده از 4،'4،''4-((5،3،1-تری آزین-6،4،2-تری ایل)تریس(آزان دی ایل))تری بنزوئیک اسید به عنوان لیگاند آلی و مس (ΙΙ) نیترات 3 آبه و روی (ΙΙ) نیترات 6 آبه به عنوان قسمت های فلزی آن تهیه شد. در مرحله ی بعد دو