احمد عبدالمعطی حجازی، در سال 1935 در منوفیه از توابع شهرستان تلا در مصر متولد شد. او از شاعران پیشگام و نوآور شعر معاصر عربی در مصر به شمار می رود. او در حوزه نقد و بررسی اشعار نیز فعالیت داشت. او در همه زمینه های شعری دستی توانه داشته است اما بیشترین شهرت او در زمینه وصف شهر و قساوت و بی رحمی های شهر است که او را به شهرت جهانی رساند. مجموعه اشعار در چند دیوان گردآوری شده است که شامل: «الأوراس»، «لم یبق إلا الأعتراف»، «کائنات مملکه اللیل»، «مدینه بلا قلب»، «الأشجار و الأسمنت» و «مرثیه العمر الجمیل» می باشد. در این پایان نامه سعی شده تا شعر معاصر عربی و تحول و دگرگونی آن از عصر نهضت تا ظهور شعر نو بررسی شود و همچنین با توجه به جایگاه مؤثری که این شاعر و ناقد مصری در ادبیات معاصر دارد، سعی کردیم تا با نگاهی جامع به حیات و آثار و افکار او مؤلفه های مهمی از جمله مضامین اجتماعی (شهرگریزی، روستا دوستی، مرگ و زندگی، تنهایی، عشق، و انسان و بدبختی و نگون بختی) مسائل سیاسی و همچنین موسیقی شعر او را مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم.
