مهدیه شفیعی تبار

چکیده مقدمه و هدف: نارسایی کلیوی با مشکلات خلقی و هیجانی بیماران مرتبط است که نیازمند مداخلات روانشناختی مؤثر است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان پذیـرش و تعهد (ACT) بر دشواری‌های تنظیم هیجان بیماران دیالیزی دارای افسردگی بود. مواد و روش‌ها‌‌: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی دارای طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری شامل بیماران دیالیزی تحت درمان در بیمارستان شهید هاشمی‌نژاد (تهران) در سال 1400-1399 بود. تعداد 42 بیمار دیالیزی دارای افسردگی که نمره آنها در پرسشنامه افسردگی بک بالاتر از 29 بود، به روش نمونه‌گیری هدفمند (نوع همگن) انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا، هر دو گروه پیش‌آزمون مقیاس دشواری‌های تنظیم هیجان را پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش در جلسات درمان ACT شرکت نمود و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. در نهایت، گروه‌ها پس‌آزمون را تکمیل و داده‌ها گردآوری شد. یافته‌ها: نتایج آزمون مانکووا نشان داد که پس از کنترل اثرات پیش‌آزمون تفاوت معناداری در ترکیب خطی مؤلفه‌های دشواری‌های تنظیم هیجان دو گروه وجود داشت (904/0 = T پیلایی ، 070/39 =6،25F، 001/0 =p). آزمون‌های تک متغیری تحلیل کواریانس نیز کاهش معناداری (01/0 >p) در تمامی این مؤلفه‌ها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه‌گیری: برنامه ACT یک درمان مؤثر برای کاهش دشواری‌های تنظیم هیجان بیماران دیالیزی افسرده است که به‌عنوان یک اولویت درمانی پیشنهاد می‌گردد.