مهدیه شفیعی تبار

زمینه و هدف: از آنجایی که با بالا رفتن سن ازدواج، ناباروری رو به گسترش است و ناباروری باعث مشکلات روانشناختی می‌شود بنابراین افراد مبتلا را در معرض مشکلات عاطفی و روانی زیادی قرار می‌دهد. هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی نقش انعطاف‌پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی در سازگاری با ناباروری در زنان نابارور شهر اراک است. مواد و روش‌ها: این پژوهش، مطالعه‌ای توصیفی از نوع طرح رگرسیون بود. نمونه پژوهش شامل ۶۰ زن نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری رویان شهر اراک در سال 1401-1400 بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گرد آوری داده‌ها، از پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم بوند و همکاران (2011)، پرسشنامه امید اشنایدر و همکاران (1991)، پرسشنامه خوشبینی شیر و کارور (1994)، پرسشنامه تاب آوری 10 سوالی کانر و دیویدسون (2003)، پرسشنامه خودکارآمدی کوزینئو و همکاران (2006) و پرسشنامه سازگاری با ناباروری دکتر بشارت (1385) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون فازی و به کمک نرم‌افزار R انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که متغیر انعطاف‌پذیری روانشناختی و مولفه‌های سرمایه روانشناختی (امید، خوشبینی، تاب آوری و خودکارآمدی) می‌توانند سازگاری با ناباروری را پیش‌بینی کنند. براساس نتایج به دست آمده می‌توان گفت مقدار نیکویی برازش شاخص‌های تطابق و شاخص‌های خطا، حاکی از بهینه بودن فرضیه اول و دوم و چهارم است. زیرا شاخص‎های تطابق آنها بالا و نزدیک به 1 است و شاخص‌های خطا نزدیک به 0 است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، متغیر سرمایه روانشناختی با کسب چهار رتبه بر اساس معیارهای نیکویی برازش داده شده، بهترین و مناسب‌ترین مدل است و قدرت پیش بینی بالایی در سازگاری با ناباروری دارد. از بین مولفه‌های سرمایه روانشناختی، مولفه خودکارآمدی بهترین و مناسب ترین فرضیه است و قدرت پیش‌بینی بالاتری از بقیه مولفه‌ها دارد. لذا پیشنهاد می شود جهت بهبود سازگاری زنان با مشکل ناباروری ارتقا انعطاف‌پذیری روانشناختی و افزایش سطح مولفه‌های سرمایه روانشناختی خصوصا خودکارآمدی مد نظر قرار گیرد.